Γύρισα ανάποδα το πορτοφόλι
κι έπεσε μια Κυριακή.
Εκείνη τη μέρα βρισκόμασταν όλοι
ντυνόμασταν σα να 'ταν γιορτή.
Με γέλια κι αστεία περνούσε η ώρα
η ζωή δεν ήταν μικρή.
Άσπρες εκκλησιές των φίλων τα δώρα
τα όνειρα μας πέφταν βροχή.
Κοίταξα στα μάτια εκείνη τη μέρα
θέση δεν είχε εκεί.
Πού πήγαν οι φίλοι να πουν καλημέρα
στο σούρουπο να κάνουν γιορτή;
Έμεινε στο vου μου το φως που χαράζει
απ' το λευκό σου γιακά.
Μα έχω για χρόνια κρυφό μου μαράζι
που δε σε πήρα μια αγκαλιά.
Δεν είχε και τότε το πορτοφόλι
μα κάθε 'βδομάδα είχε μια Κυριακή.
Τώρα τα ξανά μετράμε όλοι
οι αξίες πέφτουν για να μπουν στη ζωή.
Από το βραβευμένο κύκλο τραγουδιών "Η Ζωή στο τετράδιο"