Σταμάτησε ο Ήλιος

Βρήκαμε τον ήλιο μας μια νύχτα δίχως άστρα
και στα σκαλιά της πόλης δώσαμε φιλιά.
Μ’ αγάπη αρματωθήκαμε στης ζωής τα κάστρα,
αγέρωχα πετάξαμε σα να ‘μασταν πουλιά.

Μέρα για ‘μας χάραξε, νύχτα πες δεν μας είδες,
είπαμε το φως να παντρευτούμε αγκαλιά.
Και πάνω στις βέρες μας χαράξαμε ελπίδες
μα πού να το ξέραμε πώς ήτανε αργά;

Ήρθαν μαύροι κεραυνοί σκοτώσανε τη μέρα
και τ’ αγέρι πάγωσε τη φλόγα στην καρδιά.
Τι κι αν πολεμήσαμε με νύχια και μαχαίρια
ό,τι η ζωή μας έταξε το πήρε μακριά.

Όμως εμείς αγάπη μου θα ξαναβρεθούμε
στην άκρη (αυτού) του κόσμου που το τέλος θα ν’αρχή.
Κι ότι δεν προλάβαμε αιώνια θα το ζούμε,
ποτέ του δεν πεθαίνει ότι είν’ από ψυχή.

Σταμάτησε ο ήλιος μας στη δύση
στον ορίζοντα καίγεται πριν σβήσει.
Φύλαξε μου μια θέση στην άβυσσο
εκεί κρύψαν την πόρτα για τον παράδεισο.

Από το βραβευμένο κύκλο τραγουδιών "Η Ζωή στο Τετράδιο"