Μέσα σ' αερόστατο ξεκίνησα ταξίδι
λύνω γοργά το βάρος να πάω πιο ψηλά.
Είπα στης ζωής το κακορίζικο στασίδι
κάτι ν' αφήσω πίσω να πάω πια μπροστά.
Πάντα με γυρόφερνε του χρόνου το ψαλίδι
κόψε τον πόνο μου 'λεγε, άκου την καρδιά.
Κοίταγα δειλός της αυταπάτης το φτιασίδι
λάθος, χωρίς το ζόρι δε βλέπεις τη χαρά.
Νόμιζα η μοίρα μου πως ήτανε παιχνίδι
όλα εγώ τα όριζα ίσα και σωστά.
Είδα πια πως πάταγα παράστασης σανίδι
κι 'ταν αργά σαν έπεσα με φόρα στα βαθιά.
Κάποτε τον φόβο μου τον έκανα βαρίδι
βήματα σκουριασμένα, κοιτούσα χαμηλά.
Έψαξα καλά στο παρελθόν για αντικλείδι
βγήκα λοιπόν στη μάχη κι έβγαλα φτερά.
Μην ξεφεύγεις απ' τον πόνο
μα γίνε στόχος να σε βρει.
Πρέπει να σπάσεις πόντο, πόντο
κομμάτι, κομμάτι χτίζεται η ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου