Παρασκευή 4 Ιουνίου 2010

Τελευταίο τέλος



Έχει τόσο κρύο
Είναι σα θάνατος αργός
Στέκομαι μόνη σε ένα λιμάνι
Δε μπορώ να θυμηθώ τι περιμένω
Μα ξέρω πως δε θα φανεί
Δεν είναι κανένας γύρω μου μα από κάπου ακούω μουσική
Είναι βιολιά που τραγουδούν τη λύπη
Τη λύπη μου για ‘σένα
Και ο χρόνος…
Σιγά, σιγά μ’ εγκαταλείπει …
Ξέρω ότι εκεί στη θάλασσα υπάρχει μια άβυσσος
Εκεί έχεις κλείσει όλα τα χρώματα από τη ζωή μου
Και προσπαθώ…
Μα να ξεφύγω δε μπορώ απ’ τη λίθη
Μη φεύγεις από το μυαλό μου σε παρακαλώ…
Με πονάει αλλά είναι το μόνο που απέμεινε
Πάρε με μαζί σου έστω
Η μοναξιά…
Είναι πιο κρύα απ’ τη σιωπή…
Και εγώ κρυώνω μαμά